اثرات کود شیمیایی و کود دامی تازه و کمپوست بر روی رشد علف هرز و رقابت آن با گندم زمستانه در غرب کانا

اثرات کود شیمیایی و کود دامی تازه و کمپوست بر روی رشد علف هرز و رقابت آن با گندم زمستانه در غرب کانادا

چکیده:

مدیریت کوددهی گیاه یکی از مهمترین بخش های مدیریت تلفیقی علف های هرز می باشد. این آزمایش برای بررسی اثرات زمان ها و شدت خاکورزی متفاوت و منابع مختلف نیتروژن بر روی رشد علف های هرز و عملکرد گندم زمستانه انجام شد. تیمارهای خاکورزی برای اعمال منابع نیتروژن عبارت بودند از: بی خاکورزی در پاییز، خاکورزی در پاییز و بی خاکورزی در بهار. منابع نیتروژن شامل کود نیترات آمونیوم که به صورت پخش سطحی و به صورت خطی داده شد، کود تازه گاو و کود کمپوست شده گاو، بود. یک تیمار شاهد بدون کود نیز در نظر گرفته شد. تیمارها در طی 4 سال اعمال شدند تا اثرات یکساله و تجمعی آنها بررسی شود. کود نواری نسبت به پخش سطحی کود، از نظر جذب توسط بعضی علف های هرز، زیست توده آنها و عملکرد گندم، بهتر بود. رشد علف های هرز و جذب نیتروژن آنها با کود تازه و کمپوست شده گاوی، در سال اول، بین کود نواری و سطحی قرار داشت ولی در سال های بعد همانند کود سطحی عمل کرد. به نظر می رسد آزاد شدن تدریجی نیتروژن از کود دامی بیشتر به نفع علف های هرز بود. رتبه بندی ذخایر بذر علف های هرز در طی 4 سال عبارت بود از: کود کمپوست شده = پخش سطحی > کود تازه > کود نواری. اطلاعات به دست آمده از این آزمایش می تواند در مدیریت بهینه علف های هرز در گندم زمستانه بکار رود.

منبع:

Crop Protection, 2005, 24: 971-980

 

استفاده از تكنيك ثبات غشاء سلولي براي بررسي تحمل به شوري در ارقام گندم

استفاده از تكنيك ثبات غشاء سلولي براي بررسي تحمل به شوري در ارقام گندم

چکیده:

تكنيك ثبات غشاء سلولي براي بررسي ارقام گندم متحمل به شوري (V1, V2)، حساس به شوري (V5)، و دو رقم متحمل به شوري و كم آبي، با كاربرد 250-100 mM  نمك طعام، استفاده شد. اهداف اين آزمايش عبارت بودند از: (1) بررسي اعتبار اين تكنيك در جدا سازي ارقام در شوري هاي بالا (2) مطالعه عوامل موثر در ثبات غشاء يا ايجاد تخريب در آن (3) رابطه اين تكنيك با ديگر خصوصيات فيزيولوژيكي كه تحت تنش شوري مي باشند. نتايج نشان داد صدمات سلولي با افزايش مقدار نمك، افزايش يافت. بيشترين مقدار صدمات (2/74%) در رقم V5 در 250 mM مشاهده شد كه احتمالا به علت اثرات تركيبي سميت Na⁺ و محتواي كم آب (RWC) (54%) بود. در رقم V1، RWC مشابه V5 بود اما صدمات سلولي به علت غلظت كمتر Na⁺ كاهش يافت. اختلاف بين V1 و V2 به علت غلظت بالاي K⁺ و يا كاهش كم RWC در رقم V2، معني دار بود. همبستگي منفي بين صدمات سلولي و RWC براي ارقام V1 و V5 مشاهده شد. همچنين صدمات سلولي همبستگي مثبتي با Na⁺ و همبستگي منفي با K⁺ و عملكرد دانه داشت. به نظر مي رسد كه اين تكنيك براي براي بررسي ارقام گندم در سطوح شوري بالا و براي كشف اختلافاتي كه ممكن است به علت اثرات تجمعي شوري و كمبود آب ايجاد مي شوند، مفيد باشد.

منبع:

Journal of Plant Physiology, 2005, Article in Press

 

استفاده از تكنيك ثبات غشاء سلولي براي بررسي تحمل به شوري در ارقام گندم

استفاده از تكنيك ثبات غشاء سلولي براي بررسي تحمل به شوري در ارقام گندم

چکیده:

تكنيك ثبات غشاء سلولي براي بررسي ارقام گندم متحمل به شوري (V1, V2)، حساس به شوري (V5)، و دو رقم متحمل به شوري و كم آبي، با كاربرد 250-100 mM  نمك طعام، استفاده شد. اهداف اين آزمايش عبارت بودند از: (1) بررسي اعتبار اين تكنيك در جدا سازي ارقام در شوري هاي بالا (2) مطالعه عوامل موثر در ثبات غشاء يا ايجاد تخريب در آن (3) رابطه اين تكنيك با ديگر خصوصيات فيزيولوژيكي كه تحت تنش شوري مي باشند. نتايج نشان داد صدمات سلولي با افزايش مقدار نمك، افزايش يافت. بيشترين مقدار صدمات (2/74%) در رقم V5 در 250 mM مشاهده شد كه احتمالا به علت اثرات تركيبي سميت Na⁺ و محتواي كم آب (RWC) (54%) بود. در رقم V1، RWC مشابه V5 بود اما صدمات سلولي به علت غلظت كمتر Na⁺ كاهش يافت. اختلاف بين V1 و V2 به علت غلظت بالاي K⁺ و يا كاهش كم RWC در رقم V2، معني دار بود. همبستگي منفي بين صدمات سلولي و RWC براي ارقام V1 و V5 مشاهده شد. همچنين صدمات سلولي همبستگي مثبتي با Na⁺ و همبستگي منفي با K⁺ و عملكرد دانه داشت. به نظر مي رسد كه اين تكنيك براي براي بررسي ارقام گندم در سطوح شوري بالا و براي كشف اختلافاتي كه ممكن است به علت اثرات تجمعي شوري و كمبود آب ايجاد مي شوند، مفيد باشد.

منبع:

Journal of Plant Physiology, 2005, Article in Press

 

استفاده از آب شور در آبیاری تکمیلی گندم و جو دیم

استفاده از آب شور در آبیاری تکمیلی گندم و جو دیم

چکیده:

در اقلیم مدیترانه ای، غلات دیم در پاییز کاشته و در بهار برداشت می شوند و تنها از آب باران برای رشد خود استفاده می کنند. اما بی نظمی بارندگی برای دستیابی به عملکرد مناسب خطرناک است. این تحقیق با هدف بررسی امکان کاربرد آبیاری تکمیلی برای گندم و جو در مراحل حساس گلدهی و تشکیل دانه با استفاده از آب شور، که سطوح شوری آن برای استفاده، بالا در نظر گرفته می شود (EC=3-9dS/m)، انجام شد. آزمایش به صورت گلخانه ای و با شبیه سازی بارندگی منطقه در  در ایتالیا انجام شد. نتایج نشان داد امکان حفظ عملکرد بالا، تنها با کاهش عملکرد21 درصدی درمورد جو و 25 درصدی در مورد گندم در مقایسه با عملکرد در شرایط مساعد، آبیاری با آب شیرین، با آبیاری با آب شور وجود دارد. همچنین پایداری این عملیات احتمالا بالاست. زیرا مقادیر کم نمکی که به خاک اضافه می شود با بارندگی شسته خواهد شد.این راه حل، امکان تولید محصول در سال های خشک، بدون از دست دادن محصول زیاد، را ایجاد خواهدکرد.

منبع:

Agricultural Water Management, 2005, 78: 122-127

 

استفاده از آب شور در آبیاری تکمیلی گندم و جو دیم

استفاده از آب شور در آبیاری تکمیلی گندم و جو دیم

چکیده:

در اقلیم مدیترانه ای، غلات دیم در پاییز کاشته و در بهار برداشت می شوند و تنها از آب باران برای رشد خود استفاده می کنند. اما بی نظمی بارندگی برای دستیابی به عملکرد مناسب خطرناک است. این تحقیق با هدف بررسی امکان کاربرد آبیاری تکمیلی برای گندم و جو در مراحل حساس گلدهی و تشکیل دانه با استفاده از آب شور، که سطوح شوری آن برای استفاده، بالا در نظر گرفته می شود (EC=3-9dS/m)، انجام شد. آزمایش به صورت گلخانه ای و با شبیه سازی بارندگی منطقه در  در ایتالیا انجام شد. نتایج نشان داد امکان حفظ عملکرد بالا، تنها با کاهش عملکرد21 درصدی درمورد جو و 25 درصدی در مورد گندم در مقایسه با عملکرد در شرایط مساعد، آبیاری با آب شیرین، با آبیاری با آب شور وجود دارد. همچنین پایداری این عملیات احتمالا بالاست. زیرا مقادیر کم نمکی که به خاک اضافه می شود با بارندگی شسته خواهد شد. این راه حل، امکان تولید محصول در سال های خشک، بدون از دست دادن محصول زیاد، را ایجاد خواهدکرد.

منبع:

Agricultural Water Management, 2005, 78: 122-127

 

ارزیابی های راهکارهای استفاده مفید آب در گندم بهاره با مدل CERES

ارزیابی های راهکارهای استفاده مفید آب در گندم بهاره با مدل CERES

چکیده:

امروزه استفاده بهینه از آب در کشاورزی شدیدا مورد نیاز می باشد. ولی با توجه به شرایط متفاوت اقلیمی و خاکی در مزارع، تصمیم گیری در مورد بهترین راهکار آبیاری سخت می باشد. در این آزمایش تاثیر کاهش آبیاری بر عملکرد گندم بهاره در منطقه ای از مکزیک، که با کمبود آبیاری مواجه است، ارزیابی گردید. 2 سال آزمایش با 3 تیمار آبیاری برای ارزیابی مدل CERES، مدل گیاه گندم، انجام شد که بین مشاهدات آزمایشی و عملکردهای مدل شده هماهنگی خوبی مشاهده شد. سپس مدل در تجزیه حساسیت با 7 نوع آبیاری در محدوده ای از شرایط خاک و اقلیم بکار رفت. نتایج نشان داد که کاهش عملکرد به علت کاهش آبیاری وابسته به سال، تغییرات زیاد در بارندگی، می باشد.  شرایط خاک نیز اثرات متقابل قابل توجهی با آبیاری نشان داد. بهترین راهکار اقتصادی برای هر خاک بر پایه شرایط اقلیمی در فصل رشد مشخص گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که تغییرات خاک و اقلیم باید در هنگام استفاده از نتایج آزمایشی در نظر گرفته شوند.

منبع:

Agricultural Water Management, 2006, 84: 249-258

 

ارزیابی محیطی سطوح تراکم در تولید گندم با کاربرد تقویم رشد

ارزیابی محیطی سطوح تراکم در تولید گندم با کاربرد تقویم رشد

چکیده:

اگرچه یک تفکر قدیمی وجود دارد که تراکم کم از نظر محیطی مناسب است، این نظر با اثرات بهره وری کم تولید که می تواند باعث ساده کردن آلودگی محیطی شود، مغایرت دارد. در این آزمایش تقویم زندگی گندم برای کاربرد بهینه کود بکار رفت. در شرایط اقلیمی مناطق معتدل اروپا، کاربرد کود نیتروژن، شدت تولید مزرعه، کیفیت تولیدات کشاورزی و تنزل محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد. برای بررسی و مقایسه اثرات محیطی شدت های مختلف تولید، واحد های هدفمند برای ارزیابی دو کارکرد فعالیت های کشاورزی (تولید و حفظ چشم انداز کشاورزی)، ایجاد شد. ارزیابی سیستم های تولید گندم نشان داد افزایش کاربرد کود باید با افزایش عملکرد همراه باشد تا از اثرات محیطی اجتناب شود. هر نوع تغییری در عملکرد باید همراه با حفظ کیفیت دانه گندم (به عنوان مثال حداقل پروتئین 13%) باشد. بنابراین سطح عملکرد برای هر اندازه از کود نیتروژن باید طوری انتخاب شود تا دانه، 13% پروتئین داشته باشد. تعیین بهترین ترکیب رقم، کود، حفاظت از گیاه و استفاده از زمین باید برای طراحی یک رویکرد تولید بهینه، برگرفته از چشم انداز محیطی، در این مقاله بحث شده است.

منبع:

Agriculture, Ecosystems & Environment, 2005, Article in Press

 

ارزیابی کلروفیل متر به عنوان ابزاری برای کود نیتروژن دهی در گندم زمستانه در شرایط مرطوب مدیترانه ای

ارزیابی کلروفیل متر به عنوان ابزاری برای کود نیتروژن دهی در گندم زمستانه در شرایط مرطوب مدیترانه ای

چکیده:

کود نیتروژن در این مناطق به صورت سه بار کود سرک داده می شود و کود اضافی برای افزایش کیفیت دانه اعمال می شود. در این آزمایش نقش کلروفیل متر در موارد زیر ارزیابی شد: 1) تشخیص مناطقی که کود سوم باعث افزایش عملکرد می شود، 2) تشخیص اینکه آیا کود اضافی تر کیفیت را افزایش خواهد داد و 3) پیش بینی عملکرد و کیفیت دانه در زمان برداشت. اندازه گیری ها در 6 سال با 24 آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه با کلروفیل متر در مراحل رشدی متفاوت انجام شد. ارتباط بین عملکرد دانه و غلظت نیتروژن آن با داده های کلروفیل متر به وسیله مدل درجه دوم و رویه آماری Cate-Nelson مطالعه شد. داده برداری در مرحله نموی GS-37 قادر به تشخیص تیمارهایی بود که عملکرد آنها به کاربرد کود سوم، در 91% موارد، پاسخ خواهد داد. کاربرد داده های نرمال شده مقایسه بین ارقام و کلروفیل متر را امکان پذیر می کند و خطا را کاهش می دهد. خطای پیش بینی عملکرد و غلظت پروتئین آن پس از مرحله GS-55 کم بود. بنابراین کلوفیل متر می تواند ابزار مفیدی برای برنامه ریزی برداشت و نیازهای انبارداری باشد.

منبع:

European Journal of Agronomy, 2006, 24: 140-148

 

ارزیابی تحمل به شوری ژنوتیپهای گندم بوسیله پارامترهای مختلف

ارزیابی تحمل به شوری ژنوتیپهای گندم بوسیله پارامترهای مختلف

چکیده:

تحمل به شوری گندم در مراحل مختلف رشد تغییر می کند و بررسی پارامترهای مختلف در مراحل مختلف رشد، برای مقایسه ژنوتیپها و در نتیجه بهبود تحمل به شوری در گندم، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به همین منظور 13 ژنوتیپ گندم از مصر، آلمان، استرالیا و هند، در 4 سطح شوری (شاهد، 50، 100 و 150 Mm nacl  ) در این آزمایش با هم مقایسه شدند. تعداد پنجه، تعداد برگ و سطح برگ یک بوته در هر مرحله رشدی، وزن خشک گیاه در مرحله رویشی، زایشی و مرحله رسیدگی، و اجزای عملکرد سنبله اصلی و همچنین عملکرد کل دانه، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در مرحله رویشی، تعداد پنجه بیشتر از تعداد برگ و سطح برگ تحت تاثیر شوری قرار می گیرد. در مورد وزن خشک یک بوته، شوری در تمامی مراحل رشدی باعث کاهش آن شد. تعداد سنبلچه در سنبله اصلی نسبت به طول سنبله، تعداد دانه و وزن هزاردانه، کاهش بیشتری را نشان داد. با توجه به تجزیه کلاستر با پارامترهای مختلف زراعی در تمامی مراحل رشدی، ژنوتیپهای مصری Sakha 8 و Sakha 93، و ژنوتیپ هندی Kharchia به عنوان متحمل ترین ارقام تعیین شدند. در مورد ژنوتیپهای Sids 1, Gemmeza 7, Westonia, Drysdale, Sakha 69 که تحمل به شوری متوسط داشتند، تحمل به شوری با توجه به مراحل رشدی تغییر می کرد. بقیه ارقام نیز تحمل به شوری کمی در تمامی مراحل رشدی نشان دادند. نتایج نشان داد افزایش تعداد پنجه در هر گیاه و تعداد سنبلچه در هر سنبله، تحمل به شوری را در ژنوتیپهای گندم بهبود می بخشد. همچنین استفاده از تجزیه کلاستر با پارامترهای مختلف زراعی، در ارزیابی تحمل به شوری، رتبه بندی ژنوتیپهای متحمل به شوری گندم را آسانتر می کند.

منبع:

European Journal of Agronomy, 2004, Article in Press.

 

اجزاء عملکرد گندم تحت تنش درجه حرات بالا در طي رشد زايشي

اجزاء عملکرد گندم تحت تنش درجه حرات بالا در طي رشد زايشي 

چکیده:

درجه حرارت بالا يکی از عوامل اصلي تعيين کننده رشد و نمو گندم است که عملکرد گياهان، تحت شرايط کنترل شده، را به ازای هر درجه بالاتر از 15 درجه سانتیگراد، 3 تا 5 درصد کاهش می دهد. حتي تفاوتهای بيشتر عملکرد نیز بين درجه حراتهای مطلوب و نامطلوب، در شرایط مزرعه گزارش شده است. هدف از اين مطالعه تعيين اجزاء عملکرد رقم گندم قرمز سخت زمستانه کارل92 (Karl 92)  تحت تاثیر درجه حرارت بالای کنترل شده، در طي دوره رسيدگي و در جمعيتهای مشابه مزرعه ای بود. گياهان در تراکم نهايي 144 بوته در مترمربع در گلخانه تا هنگام گرده افشاني رشد کردند و برای اعمال تيمار درجه حرارت، به اتاقک رشد منتقل شدند. درجه حرارتهای روزانه/ شبانه 20/20، 25/20، 30/20 و 35/20 ، از 10 تا 15 روز بعد از گرده افشاني تا هنگام رسيدگي در دو آزمايش و درجه حرارتهای 25/20، 30/20 و 35/ 20 ، از 20 روز بعد از گرده افشاني تا هنگام رسيدگي در آزمايش سوم بکار برده شدند. عملکرد دانه تا 78% ، تعداد دانه تا 63% و وزن دانه تا 29 % در درجه حرارت روزانه/ شبانه 35/20 در مقايسه با 20/20  از 10 روز بعد از گرده افشاني تا هنگام رسيدگي کاهش يافتند. کاهش عملکرد در درجه حرارتهای بالا در طي اين دوره نسبت به مطالعات قبلي تحت شرايط کنترل شده، بسيار بيشتر بود. تعداد دانه در درجه حرارتهای بکار برده شده در ابتدای رشد زايشي در این آزمايش، همانند گندمهای مطالعات مزرعه ای قبلي، به درجه حرارت بالا حساس بود. درجه حرارت بالا، 15 روز بعد از گرده افشاني تا هنگام رسيدگي، عملکرد دانه را 18 درصد کاهش داد. از آنجايي که تعداد دانه در اين زمان تعیین می شد، افت عملکرد به علت کاهش وزن دانه بود. همچنین درجه حرارت بالای تحميل شده از 20 روز بعد از گرده افشاني وزن دانه را 18 درصد کاهش داد.

منبع:

Crop Science, 1999, 39:1841-1846

 

اثرات کود شیمیایی و کود دامی تازه و کمپوست بر روی رشد علف هرز و رقابت آن با گندم زمستانه در غرب کانا

اثرات کود شیمیایی و کود دامی تازه و کمپوست بر روی رشد علف هرز و رقابت آن با گندم زمستانه در غرب کانادا

چکیده:

مدیریت کوددهی گیاه یکی از مهمترین بخش های مدیریت تلفیقی علف های هرز می باشد. این آزمایش برای بررسی اثرات زمان ها و شدت خاکورزی متفاوت و منابع مختلف نیتروژن بر روی رشد علف های هرز و عملکرد گندم زمستانه انجام شد. تیمارهای خاکورزی برای اعمال منابع نیتروژن عبارت بودند از: بی خاکورزی در پاییز، خاکورزی در پاییز و بی خاکورزی در بهار. منابع نیتروژن شامل کود نیترات آمونیوم که به صورت پخش سطحی و به صورت خطی داده شد، کود تازه گاو و کود کمپوست شده گاو، بود. یک تیمار شاهد بدون کود نیز در نظر گرفته شد. تیمارها در طی 4 سال اعمال شدند تا اثرات یکساله و تجمعی آنها بررسی شود. کود نواری نسبت به پخش سطحی کود، از نظر جذب توسط بعضی علف های هرز، زیست توده آنها و عملکرد گندم، بهتر بود. رشد علف های هرز و جذب نیتروژن آنها با کود تازه و کمپوست شده گاوی، در سال اول، بین کود نواری و سطحی قرار داشت ولی در سال های بعد همانند کود سطحی عمل کرد. به نظر می رسد آزاد شدن تدریجی نیتروژن از کود دامی بیشتر به نفع علف های هرز بود. رتبه بندی ذخایر بذر علف های هرز در طی 4 سال عبارت بود از: کود کمپوست شده = پخش سطحی > کود تازه > کود نواری. اطلاعات به دست آمده از این آزمایش می تواند در مدیریت بهینه علف های هرز در گندم زمستانه بکار رود.

منبع:

Crop Protection, 2005, 24: 971-980

 

عکس العمل گندم به قارچهاي مايکورايزاي حباب چنگکي و تنش خشکي در شرايط مزرعه

عکس العمل گندم به قارچهاي مايکورايزاي حباب چنگکي و تنش خشکي در شرايط مزرعه

گياهان مايکورايزايي اغلب تحمل به خشکي بيشتري نسبت به گياهان غير مايکورايزايي دارند. اين آزمايش براي تشخيص اثرات تلقيح قارچهاي مايکورايزاي حباب چنگکي بر روي رشد، عملکرد دانه و استفاده از عناصر معدني دو رقم گندم تحت شرايط آبياري کامل و تنش خشکي، اجرا شد. بذور گندم پس از تلقيح با قارچهاي مايکورايزا (Glomus mosseae يا G.etunicatum) در مزرعه کاشته شدند. نمونه برداري از ريشه در چهار مرحله رشدي (توسعه برگ، پنجه زني، سنبله دهي و پر شدن دانه) براي بررسي وضعيت قارچها انجام شد. مقدار بسيار ناچيزي از قارچ در ماههاي زمستاني پس از کاشت بذر (مرحله برگي در بهمن ماه)، وقتي درجه حرارت هوا پايين بود، بر روي ريشه مشاهده شد. در بهار، تجمع قارچهاي مايکورايزا به تدريج افزايش يافت. تجمع قارچهاي مايکورايزا در گياهان خوب آبياري شده بهتر از گياهان تحت تنش بود. گياهان تلقيح شده با قارچ G.etunicatum نسبت به G.mosseae در کل تجمع بيشتري بر روي ريشه داشتند. صرف نظر از رطوبت خاک، گياهان مايکورايزايي زيست توده و عملکرد دانه بيشتري نسبت به گياهان غير مايکورايزايي داشتند و در کل گياهان تلقيح شده با G.etunicatum نيز زيست توده و عملکرد دانه بيشتري نسبت به ديگر قارچ در هر دو شرايط آبي داشتند. غلظت عناصر آهن و فسفر در اندام هوايي گياهان مايکورايزايي در تمامي نمونه ها بالاتر از گياهان غير مايکورايزايي بود. بهبود رشد، عملکرد و جذب مواد غذايي در گياه گندم در اين آزمايش، نشان دهنده پتانسيل تلقيح قارچهاي مايکورايزا در کاهش اثرات تنش خشکي در گندم کشت شده در شرايط نـيـمه خشـک جهان مي باشد.

منبع:

 

- Mycorrhiza, Volume 14, Issue 4, August 2004, Pages 263-269

 

الگوی بلندمدت عملکرد برای سیستم کشت گندم پی در پی در شمال یونان

الگوی بلندمدت عملکرد برای سیستم کشت گندم پی در پی در شمال یونان

چکیده:

کشت گندم پی در پی، عملیات معمولی برای بسیاری از کشاورزان یونان، خصوصا در خاک های کم حاصلخیز و بدون آبیاری که دیگر گیاهان اقتصادی نیستند، می باشد. تاثیر کشت پی در پی بر روی عملکرد گندم در طی 25 سال بررسی شد. عملکرد گندم از سالی به سال دیگر دارای تغییرات زیاد بود. عملکرد دانه خاک های لوم شنی و رسی در طی سال ها نسبت به عملکرد دانه خاک های لوم رسی و لوم رسی شنی دارای ثبات کمتری بود. عملکرد دانه خاک لوم شنی همبستگی بالایی با بارندگی ماه های مارس و می (71/0= r) و عملکرد دانه خاک رسی همبستگی بالایی با کل بارندگی فصل رشد داشت. به طور متوسط، عملکرد دانه در خاک های لوم شنی و رسی (به ترتیب 94/1 و 46/2 کیلوگرم در هکتار) پایین تر از عملکرد دانه خاک لوم رسی و لوم رسی شنی (به ترتیب 48/3 و 72/3 کیلوگرم در هکتار) بود که نشان می دهد عملکرد گندم به نوع خاک بستگی دارد. بر خلاف تغییرات بالای عملکرد، روندی برای کاهش آن مشاهده نشد. همچنین روند معنی داری برای pH و ماده آلی خاک مشاهده نشد. نتایج نشان داد که اگر کوددهی سالانه و کنترل علف های هرز انجام شود، کشت پی در پی گندم می تواند بدون کاهش عملکرد و بدون تغییرات معنی دار در pH و مواد آلی خاک انجام شود.

منبع:

European Journal of Agronomy, 2006, Article in Press

 

بهبود تولید گندم در دو منطقه دیم غرب آسیا و شمال آفریقا با استفاده از مدل شبیه سازی

بهبود تولید گندم در دو منطقه دیم غرب آسیا و شمال آفریقا با استفاده از مدل شبیه سازی

چکیده:

در این آزمایش مدل شبیه سازی گیاه زراعی (مدل شبیه سازی نظام تولید کشاورزی، APSIM-Nwheat) توسط اطلاعات چند منطقه دیم غرب آسیا و شمال آفریقا (WANA) در مراکش و اردن، ارزیابی گردید. این مدل بجز در یک منطقه در یک فصل، به صورت منطقی توانست عملکرد گندم را شبیه سازی نماید. همچنین این مدل برای بررسی تاثیر نوع خاک، زمان و مقدار کود نیتروژن، مقدار آب اولیه خاک، ارقام (زودرس یا دیررس)، زمان کاشت، تراکم و آبیاری تکمیلی در بهبود عملکرد گندم با استفاده از اطلاعات 20 ساله اقلیمی مراکش بکار رفت. شبیه سازی مشخص کرد که عملکرد، معمولا توسط زمان بارندگی محدود می شود. کود نیتروژنه تنها در سال های مرطوب همراه با کشت زود  و مقدار ذخیره آب بالای قبل از کاشت، باعث بهبود عملکرد گردید. تفاوت اندکی بین تراکم های 300 و 150 بوته در متر مربع وجود نداشت. نتایج نشان داد که عملکرد گندم در مناطق خشک و نیمه خشک دیم WANA می تواند با تنظیم مدیریت نیتروژن با نوع خاک، مقدار آب خاک قبل از کاشت، زمان کاشت و آبیاری بارانی، بهبود یابد.

منبع:

European Journal of Agronomy, 2006 Article in Press

 

بهبود دفع Na+ و مقاومت به شوری گندم در شرایط آب ایستادگی شور به وسیله توسعه ریشه های نابجا و آئرونشی

بهبود دفع Na⁺ و مقاومت به شوری گندم در شرایط آب ایستادگی شور به وسیله توسعه ریشه های نابجا و آئرونشیم پوستی ریشه

چکیده:

توسعه آئرونشیم پوستی ریشه و ریشه های نابجای گره ای، خصوصیاتی برای گیاهان مقاوم به آب ایستادگی هستند. این مطالعه رابطه توسعه آئرونشیم و ریشه های گره ای را با دفع Na⁺ و مقاومت گندم در شرایط آب ایستادگی شور را بررسی می کند. دو رقم SARC-6  و MH-97 در شرایط آب ایستادگی، شور و آب ایستادگی شور بررسی شدند. آب ایستادگی و شوری در ترکیب با هم، بیشتر از شوری یا آب ایستادگی به تنهایی، سرعت فتوسنتز، هدایت روزنه ای و رشد ساقه را کاهش داد. رقم SARC-6 غلظت کمتر Na⁺ برگ و بیشتر K⁺ برگ و نسبت K⁺:Na⁺ ، سرعت فتوسنتز و هدایت روزنه ای را نسبت به رقم دیگر داشت. دو رقم در توانایی متفاوتی در توسعه آئرونشیم و ریشه های گره ای، هم در شرایط آب ایستادگی و هم در آب ایستادگی شور داشتند. رقم SARC-6 توسعه بیشتری نسبت به رقم دیگر داشت. نتایج نشان داد که تشکیل ریشه های گره های با آئرونشیم، باعث بهبود دفع Na⁺ و مقاومت به شوری گندم در شرایط آب ایستادگی شور می شود.

منبع:

Plant Science, 2005, 169: 125-130

 

بهینه سازی برنامه آبیاری گندم زمستانه در چین

بهینه سازی برنامه آبیاری گندم زمستانه در چین

چکیده:

در دشتهای شمالی چین، بیشتر از 70 % از منابع آب آبیاری برای گندم زمستانه استفاده می شود. هدف از این آزمایش بهینه سازی برنامه آبیاری برای بدست آوردن عملکرد و کارایی مصرف آب (WUE) بالا برای گندم بود. آزمایش مزرعه ای در سه فصل رویش در ایستگاه تحقیقاتی واکیاو دانشگاه کشاورزی چین انجام شد. یازده، چهار و شش تیمار آبیاری شامل فراوانی آبیاری (صفر و چهار بار) و زمان آبیاری (مرحله خروج، رشد ساقه، آبستنی، گلدهی و شیری) به ترتیب در سالهای 1994، 1995 و  1996 انجام شد. محتوای آب موجود (AWC)، وقایع بارندگی، مصرف آب خاک (SWU)، تبخیر و تعرق (ET)، عملکرد دانه، کارایی مصرف آب  (WUE) و کارایی مصرف آب آبیاری اندازه گیری شد. نتایج نشان داد پس از 75 میلیمتر آبیاری قبل از کاشت، محتوای آب خاک و AWC در منطقه 2 متری ریشه به ترتیب 1/31 % (یا 7/90 % ظرفیت زراعی) و 1/16 % بودند. AWC بطور معنی داری با رشد گندم کاهش یافت. در مرحله  رشد ساقه هیچ کمبود آبی برای هیچکدام از تیمارها ایجاد نشد و در مرحله گلدهی کمبود آب فقط برای تیمار دیم اتفاق افتاد. SWU در 2 متری خاک با مقدار آبیاری رابطه منفی داشت، طوری که 75 میلیمتر آبیاری، WSU را 2/28 میلیمتر کاهش داد. تجزیه رگرسیون نشان داد که رابطه بین ET و عملکرد دانه یا WUE می تواند بصورت تابع درجه دو توصیف شود. عملکرد دانه و WUE بالاترین مقدار خود را با مقادیر 7423 کیلوگرم در هکتار و 645/1 کیلوگرم در متر مکعب  به ترتیب در مقدار 509 و 382 میلیمتر  ET ایجاد کردند. با توجه به نتایج بالا سه برنامه آبیاری به شرح زیر برای تولید گندم در این منطقه پیشنهاد شد: 1) فقط آبیاری قبل از کاشت، 2) آبیاری قبل از کاشت + آبیاری در مرحله رشد ساقه یا مرحله آبستنی و 3) آبیاری قبل از کاشت + آبیاری در مرحله رشد ساقه یا مرحله گلدهی.

منبع:

Agricultural Water Management, 2005, 76: 8-23

 

پرايمينگ بذر گندم زمستانه براي جوانه زني، خروج گياهچه و عملکرد

پرايمينگ بذر گندم زمستانه براي جوانه زني، خروج گياهچه و عملکرد

استقرار نامناسب گندم زمستانه يکي از مشکلات مهم در نواحي ديم کم باران (

منبع:

-Crop Science, 2003, 43:2135-2141

 

پیش بینی اثرات باران زمستانه بر روی پویایی نیتروژن در تناوب گندم با بقولات پوششی یا آیش از روی مدل

پیش بینی اثرات باران زمستانه بر روی پویایی نیتروژن در تناوب گندم با بقولات پوششی یا آیش از روی مدل

چکیده:

معدنی شدن نیتروژن از مواد آلی خاک (SOM) یا کشت بقولات پوششی (LCC) و نیترات بجا مانده از گیاه قبلی همه بوسیله باران زمستانه تحت تاثیر قرار می گیرند. نیتروژن حاصل از LCC با توجه به تاثیر آب و هوا بر رشد گیاه، هر سال متغیر می باشد. بنابراین دو عامل SOM و LCC باید برای مدیریت مناسب گندم کمّی شوند. جهت مشخص شدن تاثیر آب و هوای زمستان بر تناوب گندم – آیش، مدل گندم CERES و 46 یادداشت برداری فصلی برای شبیه سازی پویایی نیتروژن سیستم LCC-گندم آبیاری شده بدون کود بکار رفت، که LCC خود به دو صورت پر نهاده (236 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و کم نهاده (118 کیلوگرم در هکتار) اجرا شد. سیستم گندم- آیش کود داده شده و بدون کود نیز شبیه سازی شدند. نتایج نشان داد ضریب تغییرات (CV) کل محتوای نیتروژن فصلی (مجموع نیتروژن جذب شده توسط گندم، آبشویی نیتروژن و نیتروژن آلی در زمان رسیدگی گندم) در تمامی سالها کمتر از 15% بود در حالیکه تغییرات بارندگی زمستانه ضریب تغییرات 48% را نشان داد. متوسط نیتروژن آبشویی شده برای LCC پر نهاده در حدود 108 و برای کم نهاده 86 کیلوگرم در هکتار پیش بینی شد و کمترین مقدار نیز مربوط به سیستم گندم – آیش بدون کوددهی بود. اختلافی بین عملکرد دانه پیش بینی شده برای 4 سیستم با نهاده نیتروژنی از کود یا LCC، وجود نداشت اما عملکرد در سیستم گندم – آیش پایین بود. نتایج نشان داد اگر هدف از کاربرد LCC بدست آوردن عملکرد مشابه LCC پر نهاده یا گندم کود داده شده همراه با کاهش خطر آبشویی باشد، تیمار LCC کم نهاده می تواند در کوتاه مدت این هدف را بدست آورد.

منبع:

Field Crops Research, 2005, 91: 251-261

 

تاثیر آبیاری بارانی بر میکرواقلیم در مزارع گندم در شمال چین

تاثیر آبیاری بارانی بر میکرواقلیم در مزارع گندم در شمال چین

چکیده:

آبیاری بارانی به عنوان یک تکنولوژی مفید برای افزایش تولید و کارایی مصرف آب، به طور وسیعی در دشت های شمال چین استفاده می شود. آزمایش مزرعه ای برای بررسی تاثیر آبیاری بارانی بر وضعیت میکرو اقلیم در مزارع گندم و مقایسه آن با آبیاری سطحی انجام شد. نتایج نشان داد که دمای هوا، شیب دما از ارتفاع 1 تا 2 متر و کمبود فشار بخار (VPD) پس از اولین آبیاری به طور معنی داری در آبیاری بارانی نسبت به آبیاری سطحی کمتر بودند. بیشترین کاهش در دما و VPD در مزارع آبیاری بارانی، در روزهای آبیاری مشاهده شد. در طی ساعات روز (8 تا 20) دما و VPD به طور معنی داری نسبت به ساعات شب (20 تا 8) تحت تاثیر آبیاری بارانی قرار گرفت. تبخیر آب سطحی تجمعی 3-11% درآبیاری بارانی نسبت به سطحی کمتر بود. کاهش در اختلاف دما، VPD و تبخیر در آبیاری بارانی نسبت به سطحی، در شرایط داغ، خشک و بادی، بزرگتر بود.

منبع:

Agricultural Water Management, 2006, 84: 3-19

 

تاثیر آبیاری بر تعادل آب، عملکرد و کارایی مصرف آب در گندم زمستانه در دشت های شمالی چین

تاثیر آبیاری بر تعادل آب، عملکرد و کارایی مصرف آب در گندم زمستانه در دشت های شمالی چین

چکیده:

بارندگی محدود، عملکرد گندم در دشت های شمالی چین را کاهش می دهد. آزمایش های متعددی از 1999 تا 2002 برای مشخص کردن بهترین برنامه آبیاری برای گندم زمستانه انجام شد. از دیگر اهداف این آزمایش ها بررسی ارتباط بین مقدار آبیاری فصلی و عملکرد، کارایی مصرف آب (WUE)، کارایی مصرف آب آبیاری (WUEi)، کارایی خالص مصرف آب (WUEet) و تبخیر و تعرق (ET) بود. مقایسه بین برنامه های آبیاری نشان داد که برای بالاترین عملکرد در این منطقه، با توجه به تبخیر و تعرق  426 میلیمتر، 300 میلیمتر یک مقدار آبیاری بهینه می باشد. نتایج نشان داد که با افزایش تبخیر و تعرق، نیاز آبیاری نیز افزایش می یابد. اما آبیاری زیاد می تواند باعث کاهش عملکرد دانه، WUE و WUEi شود. نتایج این آزمایش نشان داد که آبیاری بیش از حد نمی تواند باعث عملکرد دانه یا سود اقتصادی بیشتر شود و بنابراین باید برنامه ریزی در آبیاری ایجاد شود.

منبع:

Agricultural Water Management, 2006, Article in Press

 

تاثیر تاریخ کاشت، فاصله ردیف و کنترل مکانیکی علف هرز بر روی علف هرز و عملکرد گندم زمستانه ارگانیک

تاثیر تاریخ کاشت، فاصله ردیف و کنترل مکانیکی علف هرز بر روی علف هرز و عملکرد گندم زمستانه ارگانیک

چکیده:

3 آزمایش در گندم زمستانه ارگانیک در دانمارک انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: زمان کاشت (عادی و دیر)، فاصله ردیف ها (12 و 24 سانتیمتر) و روش های کنترل علف هرز (تیمار نشده؛ کنترل مکانیکی (چنگک در 12 سانتیمتری و چنگک تکمیلی در 24 سانتیمتری)؛ و استفاده از علف کش). زیست توده علف هرز در اواسط تابستان در کرت های تاریخ کاشت عادی (نسبت به تاریخ کاشت دیر) بیشترین بود و با کنترل مکانیکی و شیمیایی (نسبت به تیمار نشده) کاهش یافت. فاصله ردیف به تنهایی اثری نداشت ولی در آزمایش هایی که فشار علف هرز زیاد بود، در فاصله ردیف 24 سانتیمتر، به دلیل کنترل مکانیکی بیشتر، زیست توده علف هرز کاهش یافت. فاصله ردیف بیشتر در جاییکه فشار علف هرز کم بود، نسبت به فاصله کمتر، عملکرد کمتری داشت. در فشار کم علف هرز کنترل مکانیکی در مقایسه با تیمار کنترل نشده و تیمار علف کش، عملکرد کمتری داشت. در تراکم متوسط علف هرز، اختلافی بین تیمارهای کنترل وجود نداشت، درحالیکه در تراکم بالای علف هرز، کنترل شیمیایی و مکانیکی عملکرد بیشتری نسبت به کنترل نشده داشتند.

منبع:

Weed Research, 2004, 44: 12

 

تاثیر خاکورزی بر تولید محصول در تناوب گندم-ماشک در شرایط دیم مدیترانه ای

تاثیر خاکورزی بر تولید محصول در تناوب گندم-ماشک در شرایط دیم مدیترانه ای

چکیده:

آزمایشی برای بررسی تاثیر خاکورزی بر عملکرد محصول در تناوب گندم-ماشک در سه فصل رشد در ناحیه شمال غربی ترکیه انجام شد. تیمارها شامل سه سیستم خاکورزی 1) خاکورزی متداول، 2) خاکورزی سطحی و 3) دو بار دیسک، بودند. نتایج نشان داد عملکرد گندم به طور معنی داری تحت تاثیر نوع خاکورزی قرار می گیرد. خاکورزی سطحی بالاترین کارایی استفاده از باران را داشت و بالاترین عملکرد گندم  در این تیمار بدست آمد. عامل سال، عملکرد گندم را به علت پراکنش باران و تناوب با ماشک، تحت تاثیر قرار داد. تعداد سنبله و طول آن در خاکورزی سطحی نسبت به دیگر تیمارها  افزایش یافت. تیمار خاکورزی تاثیری بر وزن هزار دانه نداشت. نتایج این آزمایش نشان داد که خاکورزی متداول می تواند با خاکورزی سطحی جایگزین شود که در این صورت عملکرد و خصوصیات خاک نیز در درازمدت بهبود خواهند یافت. در مورد ماشک، استفاده از دو بار دیسک بالاترین عملکرد را ایجاد کرد.

منبع:

Soil and Tillage Research, 2006, 89: 258-265

 

تاثیر خاکورزی کاهش یافته بر موجودات خاک و علف های هرز در کشت گندم زمستانه و ذرت در ژاپن

تاثیر خاکورزی کاهش یافته بر موجودات خاک و علف های هرز در کشت گندم زمستانه و ذرت در ژاپن

چکیده:

اگرچه کم خاکورزی (RT) می تواند بخش زنده خاک، باروری و پایداری زمین های زراعی را حفظ کند، مشکل علف های هرز همچنان برای توسعه این روش باقی است. در این آزمایش اثرات RT بدون استفاده از علف کش بر جامعه علف های هرز و بخش زنده خاک با تناوب 6 ساله گندم-ذرت در ژاپن بررسی شد. آزمایش شامل 4 تیمار بود: 1) 6 سال RT 2) 6 سال CT 3) 3 سال اول RT و 3 سال دوم CT 4) 3 سال اول CT و 3 سال دوم RT. جامعه علف های هرز و بخش زنده خاک در 2 سال آخر بررسی شدند. گونه های غالب در گندم زمستانه شامل لولیوم و ماشک بودند و زیست توده اینها در RT و  CT مداوم بالاتر بود. تبدیل RT به CT و برعکس، باعث کاهش زیست توده علف ها شد. در کشت ذرت بعضی از علف های هرز یکساله و چند ساله در روش RT در 3 ساله دوم افزایش یافتند. در حالیکه در مورد تاج خروس اینچنین نبود. تعداد بذر علف در عمق 10-0 سانتیمتری خاک در روش RT (16300-7200 بذر در مترمربع) بیشتر از روش CT (7300-2900) بود. مقدار تنفس میکروبی و تراکم کرم ها و نماتد ها در روش RT در سه ساله دوم بیشتر بود و به روش اعمال شده قبلی بستگی نداشت. نتایج نشان داد بهبود بخش زنده خاک به علت افزایش مواد آلی خاک بوده و منافع روش RT با کمی مشکلات علف های هرز می تواند پذیرفته شود.

منبع:

Soil and Tillage Research, 2006, 85: 94-106

 

تاثير خاکورزي و کود نيتروژنه بر روي عملکرد دانه و نيتروژن خاک در سيستم گندم بهاره- آيش

تاثير خاکورزي و کود نيتروژنه بر روي عملکرد دانه و نيتروژن خاک در سيستم گندم بهاره- آيش

گندم بهاره در نواحي شمالي در آمريکا در سيستم گياه – آيش و با کاربرد خاکورزي کاشته مي شود. اين آزمايش تاثير سيستم خاک ورزي ( خاکورزي متداول (CT)، کم خاکورزي (MT)، و بي خاکورزي (NT) و مقادير کود نيتروژنه (0، 22 و 45 کيلوگرم در هکتار) را بر روي نيتروژن دانه، برداشت نيتروژن دانه از سيستم زراعي و تغيير در نيتروژن نيتراتي باقيمانده بعد از برداشت در شش دوره تناوب سيستم گندم بهاره ديم – آيش بررسي مي کند. غلظت نيتروژن دانه با افزايش مقدار نيتروژن افزايش يافت و در مقدار 45 kgN/ha در خاکورزي متداول (3/33 g/kg) نسبت به بي خاک ورزي   (3/32g/kg) بود. برداشت نيتروژن در دانه گياه در مورد خاک ورزي متداول، کم خاکورزي و بي خاکورزي به ترتيب، 70 ، 68 و 66 kgN/ha بود و با افزايش مقدار نيتروژن افزايش مي يافت اما با چرخه تناوب تغيير مي کرد. نيتروژن برداشت شده در طي شش دوره چرخه تناوب به اين ترتيب بود: خاکورزي متداول > کم خاکورزي> بي خاکورزي. کل نيتروژن برداشت شده در دانه در طي شش دوره کاشت گندم بهاره با کود نيتروژنه افزايش يافت و تنها 21 و 17درصد از نيتروژن به کار رفته، به ترتيب در مقادير 22 و 45 کيلوگرم در هکتار نيتروژن، بوسيله دانه برداشت شد. سطوح نيتروژن نيتراتي بعد از برداشت در 150 سانتيمتري سطح خاک با مقدار کود نيتروژن و چرخه تناوب تغيير کرد و نيتروژن باقيمانده با چرخه هاي پي در پي خشکي افزايش يافت. در مقابل ممکن است مقداري شستشوي نيتروژن نيتراتي در زير ناحيه ريشه گندم بهاره در طي چرخه هاي مرطوب زراعي اتفاق افتاده باشد. سطوح نيتروژن نيتراتي خاک به ترتيب در مورد خاکورزي متداول، کم خاکورزي و بي خاکورزي بالاتر بود. تاثير تغييرات در مقدار بارش در طي چرخه تناوب و مقدار کود نيتروژنه بر مقدار برداشت نيتروژن بوسيله دانه و نيتروژن نيتراتي خاک، نسبت به سيستم خاکورزي، در سيستم کشت گندم بهاره – آيش بيشتر است.

منبع:

(Agronomy Journal 93:1130-1135 (2001

 

تاثیر عرض نوارهای شبدر و گندم بر عملکرد گندم در کشت مخلوط

تاثیر عرض نوارهای شبدر و گندم بر عملکرد گندم در کشت مخلوط

چکیده:

کشت مخلوط غلات و بقولات منافع زیادی در سیستم های کم نهاده خواهد داشت. در این آزمایش شبدر سفید و گندم زمستانه به صورت مخلوط کاشته شدند. فاکتورهای مورد آزمایش عبارت بودند از: نوع کشت (کشت تنهای شبدر، کشت تنهای گندم و کشت مخلوط)، عرض ردیف ها و تراکم گندم. صفات مورد اندازه گیری نیز شامل عملکرد دانه، تعداد سنبله، وزن دانه، غلظت نیتروژن دانه، وزن خشک و غلظت نیتروژن زیست توده هوایی، علف های هرز و اندازه گیری تشعشع، بودند. کشت مخلوط گندم و شبدر باعث کاهش عملکرد دانه گندم به اندازه 25-10% نسبت به کشت تنهای گندم شد. کاهش عملکرد، احتمالا به علت رقابت بین گونه ای برای نور و نیتروژن در مراحل رویشی و برای آب در مرحله پر شدن دانه می باشد. جذب نیتروژن در کشت مخلوط گندم در فصل رشد افزایش یافت و منجر به اختلاف کوچکی بین جذب کل نیتروژن کشت مخلوط و گندم تنها شد. اما نیتروژن دانه افزایش یافت. رقابت بین گونه ای با افزایش عرض نوارها از 7 به 14 کاهش یافت و منجر به عملکرد دانه و جذب نیتروژن دانه بالاتر شد.

منبع:

Field Crops Research, 2006, 95: 280-290

 

تاثیر فشار چرخ ماشین آلات بر واکنش های خاک و گیاه در مزرعه کشت گندم

تاثیر فشار چرخ ماشین آلات بر واکنش های خاک و گیاه در مزرعه کشت گندم

چکیده:

در این آزمایش، گندم زمستانه در یک خاک رسی با سه سطح فشار تماس خاک/تایر، در ارتباط با کاشت مستقیم و خاکورزی سطحی با دندانه، کاشته شد. فشار متداول، کم و صفر تایر بر خاک در طی عملیات زراعی اعمال شد و واکنش های خاک، گیاه و ماشین آلات اندازه گیری شد. تحت شرایط تردد صفر، مقاومت خاک و تراکم آن با فشار تایرها، افزایش یافت اما بیشترین اختلاف بین خاک تحت فشار تایر و خاک بدون تردد بود. تخلخل با تردد متداول کاهش یافت اما هدایت هیدرولیکی زیر عمق 5/0 متر تحت تاثیر قرار نگرفت. شواهد قطعی که اختلاف بین عملکردها را به علت تیمارهای تردد بداند، دیده نشد اما عملکرد کل از کرت های بدون تردد نسبت به دیگر تیمارها، به علت کمبود منگنز، کمتر بود. در مقایسه با تیمار بدون تردد، سیستم متداول و سیستم کم تردد، نیروی کششی کولتیواتور را تا 60 درصد و انرژی برای وجین و کاشت را تا 250 درصد افزایش داد. نتایج نشان داد سیستم بدون تردد باعث بهبود شرایط خاک می شود و اثرات اقتصادی موثری دارد.

منبع:

Journal of Agricultural Engineering Research, 1990, 47: 1-21

 

تاثیر کود نیتروژن بر حساسیت گندم به بیماری سپتوریای برگی

تاثیر کود نیتروژن بر حساسیت گندم به بیماری سپتوریای برگی

چکیده:

کود نیتروژنه برای دستیابی به عملکردهای بالا در گندم ضروری می باشد ولی ممکن است باعث توسعه بیماری سپتوریای برگی شود. مطالعه ای برای بررسی اینکه چگونه کود نیتروژن سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری (AUDPC) را تحت تاثیر قرار می دهد، انجام شد. 2 آزمایش مزرعه ای در سال های 1996 و 1997 انجام شد. آزمایش با 6 رقم گندم و 2 تیمار نیتروژن (0 و 150-100 کیلوگرم در هکتار) به صورت کرت خرد شده انجام گردید. درصد نکروزه شدن 2 برگ بالایی گیاه در 3 مرحله در طی رشد گیاه اندازه گیری شد. ارتفاع و زمان سنبله دهی نیز ارزیابی گردید و با سطوح مقاومت ارتباط داده شد. در سال 1996 مقدار AUDPC در تیمارهای کود داده شده بالاتر بود. در سال 1997، با مقدار باران کافی بلافاصله پس از آلوده سازی، بیماری تنها در برگ پرچم در تیمارهای کود داده شده پیشرفت کرد. تاثیر کود نیتروژنه تحت تاثیر ارقام، اقلیم و شرایط زراعی بود. دانش اینکه آیا کود نیتروژنه در شرایط مساعد باعث توسعه بیماری سپتوریا می شود، می تواند برای تصمیم گیری های مدیریتی برای ارقام و بهینه کردن شرایط برای برنامه های اصلاح نباتات مفید باشد.

منبع:

Journal of Phytopathology, 2003, 151: 283-289

 

تاثیر کوددهی گندم بر پویایی و تعادل نیتروژن در مناطق مرطوب آرژانتین

تاثیر کوددهی گندم بر پویایی و تعادل نیتروژن در مناطق مرطوب آرژانتین

چکیده:

آلودگی آب ها توسط نیتروژن به صورت جهانی درحال افزایش است. یک از دلایل آلودگی آب با نیترات، استفاده بیش از حد کودهای نیتروژنه می باشد. در این آزمایش پویایی نیتروژن در خاک و تعادل آن در گیاه با هدف تشخیص از دست رفتن آن و تاثیر ممکن آن بر آلودگی، بررسی شد. چهار تیمار برای ارزیابی تاثیر مرکب نظام های خاکورزی و مقدار کود نیتروژن بر وضعیت نیتروژن در عمق 20 سانتیمتری خاک اعمال گردید. تیمارها عبارت بودند از: 1) خاکورزی متداول+بدون کود (CT0N)، 2) بی خاکورزی+25 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (NT25N)، 3) بی خاکورزی+50 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (NT50N)، و 4) بی خاکورزی+140 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (NT140N). صفات اندازه گیری شده عبارت بودند از: کل نیتروژن خاک، نیترات، آمونیوم، نیتروژن میکروبی، بقایای گیاهی، نیتروژن بقایا و نیتروژن دانه. تعادل نیتروژن  به صورت اختلاف نیتروژن زمان کاشت و زمان برداشت محاسبه گردید. تعادل نیتروژن در همه تیمارها منفی بود. بیشترین مقدار تلفات، مربوط به تیمار 140 کیلوگرم نیتروژن بود. تلفات نیتروژن میکروبی و بقایای گیاهی در انتهای دوره رسیدگی به علت مقدار بارندگی بالا زیاد بود.

منبع:

Agriculture, Ecosystems & Environment, 2006, Article in Press

 

تاثير وضعيت آب خاک و کمبود فشار بخار هوا بر روي تبادل گازي گندم زمستانه در مزرعه

تاثير وضعيت آب خاک و کمبود فشار بخار هوا بر روي تبادل گازي گندم زمستانه در مزرعه

وضعيت آب خاک و کمبود فشار بخار هوا (VPD) عوامل محيطي مهمي هستند که تبادل گازي گياه را تحت تاثير قرار مي دهند. اهداف اين آزمايش مطالعه اثرات پتانسيل آبي خاک (ψs) بر روي عکس العمل تبادل گازي به VPD در چهار رقم گندم کاشته شده در مزرعه بود. پارامترهاي تبادل گازي: سرعت جذب خالص دي اکسيد کربن (A_n)، هدايت روزنه اي (g_s)، سرعت تنفس (E)، غلظت داخل سلولي دي اکسيد کربن (c_i)، تحت شرايط کمبود فشاربخار هوا و پتانسيل هاي آبي مختلف خاک در طي دوره سنبل دهي تا اواسط پر شدن دانه اندازه گيري شدند. پتانسيل آب خاک تاثير معني داري بر روي عکس العمل پارامترهاي تبادل گازي به VPD داشت. در (ψs) بالا (-0.09 MPa)، A_n نسبت به افزايش VPD عکس العملي نشان نداد. در حاليکه A_n  نسبت به افزايش VPD در پتانسيل پايين حساس بود و کاهش A_n  در مقابل افزايش VPD اغلب تحت شرايط تنش شديد خشکي ديده شد. عکس العمل (g_s) به VPD به عنوان يک مکانيسم پسخور نمي تواند شرح داده شود و کاهش (g_s) به علت افزايش سرعت تنفس در VPD بالا نيست. عکس العمل (g_s) به VPD در اين آزمايش شامل يک مکانيسم پيشخور بود. در ميان چهار رقم، Karl 92 کمترين سرعت جذب خالص دي اکسيد کربن، هدايت روزنه اي و سرعت تنفس را داشت. در حاليکه سه رقم ديگر (Arapahoe، Cheyenne و Scout 66) بيشترين سرعت جذب خالص دي اکسيد کربن، هدايت روزنه اي و سرعت تنفس را تحت شرايط پتانسيل آب خاک پايين و کمبود فشار بخار هواي بالا داشتند.

منبع:

-Environmental and Experimental Botany

Volume 51, Issue 2, April 2004, Pages 167-179

 

تاثیر وضعیت فسفر قابل دسترس خاک بر روی فعالیت مایکورایزا بر روی گندم بهاره در آرژانتین

تاثیر وضعیت فسفر قابل دسترس خاک بر روی فعالیت مایکورایزا بر روی گندم بهاره در آرژانتین

چکیده:

استفاده از کود فسفره یک عملیات معمول برای بهبود عملکرد گندم در آرژانتین می باشد. در این آزمایش این سوال که آیا فعالیت قارچ های مایکورایزا توسط محتوی فسفر بخش هوایی گیاه کنترل می شود یا با فسفر قابل دسترس، بررسی شد. در مزرعه، مایکورایزا در چهار زمان در دو فصل رشد گندم در سیستم کشت متداول اندازه گیری شد. تیمارها عبارت بودند از: بدون فسفر، 11 تا 22 کیلوگرم در هکتار کاربرد سالانه فسفر در 5 سال قبل، و  کاربرد یک بار 164 کیلوگرم در هکتار فسفر در طی 5 سال اخیر. در گلخانه مایکورایزا سه بار در گندم در گلدان با خاک بدون کود داده شده اندازه گیری شد. تیمارها عبارت بودند از: فسفر (0 و 20 میلی گرم در گلدان)، و نیتروژن ( 0 و 150 میلی گرم در گلدان). محدوده فسفر خاک بین 6 و 60 میلیگرم در کیلوگرم بدست آمد و مایکورایزا در  1 تا 67 درصد از طول ریشه تجمع کرده بود. کاربرد کود فسفره باعث افزایش رشد و محتوی فسفر گیاه شد ولی مایکورایزا را کاهش داد. تغییرات در تجمع مایکورایزا به محتوی فسفر خاک محل آزمایش ربط داده شد.

منبع:

Applied Soil Ecology, 2006, Article in Press