تکنولوژی غلات و صنایع غذایی

عکس العمل گندم به قارچهاي مايکورايزاي حباب چنگکي و تنش خشکي در شرايط مزرعه

گياهان مايکورايزايي اغلب تحمل به خشکي بيشتري نسبت به گياهان غير مايکورايزايي دارند. اين آزمايش براي تشخيص اثرات تلقيح قارچهاي مايکورايزاي حباب چنگکي بر روي رشد، عملکرد دانه و استفاده از عناصر معدني دو رقم گندم تحت شرايط آبياري کامل و تنش خشکي، اجرا شد. بذور گندم پس از تلقيح با قارچهاي مايکورايزا (Glomus mosseae يا G.etunicatum) در مزرعه کاشته شدند. نمونه برداري از ريشه در چهار مرحله رشدي (توسعه برگ، پنجه زني، سنبله دهي و پر شدن دانه) براي بررسي وضعيت قارچها انجام شد. مقدار بسيار ناچيزي از قارچ در ماههاي زمستاني پس از کاشت بذر (مرحله برگي در بهمن ماه)، وقتي درجه حرارت هوا پايين بود، بر روي ريشه مشاهده شد. در بهار، تجمع قارچهاي مايکورايزا به تدريج افزايش يافت. تجمع قارچهاي مايکورايزا در گياهان خوب آبياري شده بهتر از گياهان تحت تنش بود. گياهان تلقيح شده با قارچ G.etunicatum نسبت به G.mosseae در کل تجمع بيشتري بر روي ريشه داشتند. صرف نظر از رطوبت خاک، گياهان مايکورايزايي زيست توده و عملکرد دانه بيشتري نسبت به گياهان غير مايکورايزايي داشتند و در کل گياهان تلقيح شده با G.etunicatum نيز زيست توده و عملکرد دانه بيشتري نسبت به ديگر قارچ در هر دو شرايط آبي داشتند. غلظت عناصر آهن و فسفر در اندام هوايي گياهان مايکورايزايي در تمامي نمونه ها بالاتر از گياهان غير مايکورايزايي بود. بهبود رشد، عملکرد و جذب مواد غذايي در گياه گندم در اين آزمايش، نشان دهنده پتانسيل تلقيح قارچهاي مايکورايزا در کاهش اثرات تنش خشکي در گندم کشت شده در شرايط نـيـمه خشـک جهان مي باشد.

منبع:

- Mycorrhiza, Volume 14, Issue 4, August 2004, Pages 263-269