اثرات تنش اکسیداتیو ایجاد شده توسط پاراکوات بر روی گندم های وحشی و زراعی

چکیده:

در این آزمایش اثرات اکسیداتیو پاراکوات بر روی دو گندم وحشی (Aegilops biuncialis, Aegilops cylindrical) و

چهار رقم زراعی گندم (Triticum aestivum L. cv. Bezostaya-1, Hawk, Triticum turgidum L. cv. Kiziltan-

91, and Harran-95) بررسی شد. برگ های 8 روزه گیاهان در تماس سطحی غلظت های مختلف پاراکوات (0، 15، 30 و 60) قرار گرفتند. نتایج نشان داد افزایش غلظت پاراکوات باعث فتواکسیداسیون بیشتر در ارقام وحشی، نسبت به ارقام زراعی می شود. کارایی کوانتوم PSII و سرعت انتقال الکترون به طور معنی داری، هم در ارقام زراعی و هم ارقام وحشی، کاهش یافت. به علاوه، غلظت بالای پاراکوات باعث کاهش کلروفیل a و b و همچنین تراوش غشاء می شود.محتوای نسبی آب تمامی ارقام با افزایش غلظت پاراکوات، کاهش یافت. با توجه به تجزیه و ارزیابی این صفات و تنش اکسیداتیو ایجاد شده به وسیله پاراکوات، ژنوتیپ ها به سه گروه متحمل تقسیم شدند. متحمل: (Harran-95)، متوسط متحمل: (Kiziltan-91, Bezostaya-1) و حساس: (A. cylindrical, A. biuncialis, Hawk). واکنش آنزیم های آنتی اکسیدانت به پاراکوات در ارقام متحمل، به عنوان مکانیزم تحمل فرض شد. جزئیات مربوط به آنزیم ها در متن مقاله بحث شده است.

منبع:

Pesticide Biochemistry and Physiology, 2005, 83: 69-81