تکنولوژی غلات و صنایع غذایی

اثر كودهاي ارگانيك و غير ارگانيك، تعداد دفعات آبياري و بكارگيري مالچ بر مديريت گندم در مناطق گرم

چکیده:

عملكرد گندم در اثر استرس گرمايي در بسياري از كشورهاي جهان كاهش مي يابد. هدف اصلي اين تحقيق تعيين اثر برخي عوامل مديريتي بر افزايش عملكرد گندم در مناطق گرم بود.   آزمايش هاي ميداني بين سال هاي 1991 تا 1993 در سه كشور سودان،  بنگلادش و مكزيك انجام شد. خصوصيات گياهي به دقت اندازه گيري شد تا به درك بهتر عوامل افزايش دهنده عملكرد گندم كمك شود. عوامل مديريتي كه در اين تحقيق مورد توجه قرار گرفتند عبارت بودند از: آبياري، كود غير ارگانيك، كود ارگانيك، مالچ، ژنوتيپ و زمان كاشت. ميانگين عملكرد تيمارهاي كنترل در همه مناطق تقريبا يكسان بود. با در نظر گرفتن اثرات اصلي، كود ارگانيك بالاترين افزايش عملكرد (14 درصد)، و كود غير ارگانيك كمترين افزايش عملكرد (5/5 درصد) را باعث شد، كه اين   نشان دهنده مزيت كودهاي ارگانيك نسبت به كودهاي غير ارگانيك مي باشد؛ البته اين مورد در شرايطي صادق مي باشد كه محتوي مواد مغذي گياه مناسب باشد. مالچ و آبياري اضافي عملكرد گندم در سودان و مكزيك، كه داراي آب و هواي گرم و رطوبت نسبي پايين بودند، را افزايش داد، اما اين عوامل باعث افزايش عملكرد گندم در هواي گرم بنگلادش نشدند. در مكزيك، نهاده هاي اضافي در شرايط گرم تر، و زماني كه گندم در بهار كشت شده بود، نسبت به زماني كه گندم در زمستان كشت شده بود، مفيدتر واقع شدند. مقايسه ژنوتيپ هاي مقاوم به گرما (Glennson 81) و حساس به گرما (Pavon 76)، نشان داد كه ژنوتيپ مقاوم به گرما نسبت به نهاده هاي اضافي حساسيت بيشتري از خود نشان مي دهد. نتايج تحقيق همچنين نشان داد كه افزايش عملكرد با افزايش ارتفاع گياه و ميزان بذر در واحد مساحت ارتباط معني داري داشت.

منبع: