چکیده:

سفیدک سطحی (c.o. Erysiphe graminis tritici E. Marchal) یکی از بیماریهای مهم در نواحی شمال غرب

هند، خصوصا در مورد ارقام موجود که امروزه در این ناحیه کاشته می شوند، می باشد. وضعیت آفات و  بیماریها احتمالا با تغییر در میکروکلیمای موجود، در اثر معرفی سیستم خاکورزی جدید، تغییر می کند.  مطالعات متعددی برای بررسی اثرات تاریخ کاشت و برنامه آبیاری بر روی شیوع بیماری سفیدک سطحی در  گندم صورت گرفته است. آزمایش بصورت کرتهای خرد شده انجام شد و سه برنامه آبیاری به عنوان عامل  اصلی و روشهای کاشت مطالعه شده شامل سیستم سنتی بستر کاشت مسطح، سیستم آبیاری جوی و  پشته ای در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد شیوع بیماری در روش جوی و پشته ای بیشتر از روش  سنتی بود. همچنین شیوع بیماری با افزایش آبیاری بیشتر می شد اما این امر فقط در سال اول آزمایش  معنی دار شد. آبیاری اثر معنی داری بر روی مقدار عملکرد دانه نداشت. تغییر در جنبه های مختلف  میکروکلیما که در اثر گزینه های مختلف کاشت به وجود می آید، بر روی شیوع بیماری سفیدک سطحی تاثیر  می گذارد. تعداد آبیاری کمتر یا مدیریت بسیار خوب آبیاری می تواند نقش مهمی در برنامه تلفیقی کنترل  آفات و بیماری ها داشته باشد. جنبه های مختلف میکروکلیما و همه گیر شدن بیماری بوسیله عملیات  خاکورزی تحت تاثیر قرار گرفتند که در مقاله بحث شده است.

منبع:

Crop Protection, 2004, 23: 249-253